Bayram? Me no likey!

• Dit dit mesajlar, çağrılar ve telefonun verdiği huzursuzluk,
• Zarıl zarıl zil çalan, alacaklı gibi güm güm kapıya vuran veletler,
• Arayan, soranlar, sitem edenler, yalnızca bayramda hatırlanan "büyükler", başım sıkıştığında yanımda olmayan ama varlığımı yalnızca onları aramadığımda hisseden "büyükler", sadece benden 5-10 yıl önce doğdukları için saygı duyulması gerektiği düşünülen "büyükler"
• Bayramlarda daha bir ortaya çıkan ikiyüzlülük hali, "Aman çok özledik"ler falan...
• Evde oturup misafir beklemek,
• Evden çıkıp dışarda bir plan yapamamak,
• Sokaklardaki ipsiz sapsız kalabalık,
• İnsanlardaki çaresizlik, yüzlerine yansıyan mutsuzluk,
• Misafire yapılmış börek çörekleri mideye indirme ve popoya, göbeğe yapıştırma hali, 
• Her evin mutfağından tüten kavurma kokusu,
• Akşam haberlerinde çıkacağına şimdiden yüzde bi'milyon emin olduğum "sahibinin elinden kaçan dana" ve "acemi kasabın harikaları" haberleri,
• Dışarıdaki mis gibi pırıl pırıl havaya rağmen sokakların kalabalığından korkup dışarı adım atamamak
• Genel anlamda huzursuzluk işte...

Bizim bayramlarımız da gerçekten bayram havasında geçebileydi keşke!